Francisco Antolinez y Sarabia (1644-1700) - José vendido por sus hermanos

Er zijn weinig gedocumenteerde gegevens te vinden over de biografie van deze schilder. Palomino, veronderstellend dat hij de broer was van de Madridse schilder José Antolínez, noemde hem Francisco Ochoa de Meruelo y Antolinez. Juan Agustín Ceán Bermúdez corrigeerde zijn naam, gelet op twee handtekeningen van de schilder. Hij merkte op dat hij, na rechten te hebben gestudeerd in Sevilla, schilderkunst leerde op de school van Murillo en de academie bezocht die was gevestigd in het "Lonja" -huis van de stad, waar zijn aanwezigheid wordt gemeld in 1672. Datzelfde jaar moet hij naar Madrid zijn verhuisd om elkaar te ontmoeten José Antolínez, van wie Ceán dacht dat het zijn oom was, maar het is waarschijnlijk dat hij na zijn dood enige tijd terugkeerde naar Sevilla. Hij vestigde zich voorgoed in Madrid en nadat hij weduwe was geworden, nam hij de geestelijke gewoonten aan, met de bedoeling om zonder succes tot priester gewijd te worden.
Het artistieke corpus van Antolínez is samengesteld uit één enkel gesigneerd werk: La adoración de los pastores, tentoongesteld in de kapel van Scalas in de kathedraal van Sevilla, gedateerd 1678.3 Het doek maakt deel uit van een serie van zes bijbelse taferelen die Ceán Bermúdez al aan Antolínez had toegeschreven in zijn Descripción artística de la catedral de Sevilla, gepubliceerd in 1804, en zijn toeschrijving kon worden bekrachtigd in 1982 toen de handtekening verscheen na een schoonmaakbeurt.4 Veel andere series waren eerder aan hem toegeschreven, als we alleen op de gegevens rekenen geleverd door Palomino, en er zijn er nog een paar in zijn catalogus opgenomen nadat zijn handtekening op het Sevilliaanse canvas was verschenen, omdat ze vergelijkbare kenmerken hadden. In alle gevallen zijn het grote series in klein of middelgroot formaat die onderwerpen uit het Oude Testament (Abraham, Isaac en Jacob) en, in grotere mate, uit het Nieuwe Testament vertegenwoordigen, waarbij soms gebruik wordt gemaakt van de apocriefe evangeliën tot complete cycli gewijd aan Het leven van Onze-Lieve-Vrouw of Christus.

Zijn landschappen zijn beïnvloed door de Vlaamse stijl van Ignacio de Iriarte en de architectonische achtergrond van Matías de Torres. Zijn techniek vertoont een korte, rafelige penseelstreek die enigszins doet denken aan die van Valdés Leal. Aan de andere kant bevolken kleine figuren met een murilleske karakter zijn landschappen. Ze vertonen opmerkelijke verschillen en kwaliteitsverlies, zelfs op hetzelfde canvas, wat vaak een mechanisch en haastig werk onthult, bedoeld voor snelle verkoop op gemakkelijke markten, zoals Palomino suggereerde.

Onder de aan hem toegeschreven series kunnen we, naast de eerder genoemde in de kathedraal van Sevilla en de vele werken die zich in privécollecties bevinden, de serie noemen over het leven van de Maagd die wordt bewaard in het Prado Museum (La presentación de la Virgen , La anunciación, Los desposorios de la Virgen, La Natividad, La adoración de los reyes en La huida a Egipto) etc.
Het wordt geleverd met een certificaat van professor Diddie, een wereldeminentie over hem en andere kunstenaars uit die periode.
De lijst is een geschenk van de galerie en kan dus niet worden geclaimd.