Salvador Dalí (after) - Teatro Museo Figueras - Inauguración - 1974

Originele litho van de Spaanse kunstenaar Salvador Dalí (*).
Dit werk is uitgegeven ter gelegenheid van de opening van het Teatro Museo Figueras, zijn laatste grote werk, in 1974. Voor de opening van het Dalí-museum.
Bewerkt door Mourlot, Parijs onder supervisie van Dalí en lithograaf A. Manaranche).
Uitgegeven door Transworld Art Corporation, New York City, 1974
Beperkte oplage van 2.000 exemplaren.

Specificaties:

- Afmetingen: 73 x 52 cm
- Jaar: 1974
- Conditie: Uitstekend (dit werk is nooit ingelijst of tentoongesteld en is altijd bewaard gebleven in professionele kunstmap, dus in perfecte staat bewaard).
- Referenties: Michler, R. en Löpsinger, L. Dali - Das druckgraphische Werk I 1924-1980, Prestel, München, 1994, pagina's 224-225, nee. 668
- Herkomst: Privé collectie.

Het werk wordt zorgvuldig behandeld en verpakt in een verstevigde kartonnen verpakking. Aangetekende verzending met tracking nummer.

De verzending omvat ook een transportverzekering voor de uiteindelijke waarde van het werk, met volledige terugbetaling in geval van verlies of schade, zonder kosten voor de koper.

(*) Salvador Felipe Jacinto Dalí werd geboren in Figueras (Spanje) in 1904. Tussen 1921 en 1925 studeerde hij aan de San Fernando Academie in Madrid, waar hij bevriend raakte met de dichter Federico Garcia Lorca en de filmmaker Buñuel. In 1925 organiseerde de Dalmau Gallery in Barcelona zijn eerste persoonlijke tentoonstelling, een tentoonstelling waarin Picasso en Miró geïnteresseerd raakten in hun werk.
Dalí werd eerst beïnvloed door het futurisme, daarna door het kubisme (1925). In april 1926 reisde Dalí voor het eerst naar Parijs waar hij Picasso bezocht. Tijdens zijn tweede reis naar Parijs, in 1929, woonde hij de opnames bij van Buñuels film "The Andalusian Dog", waarvan Dalí medeschrijver is, en Miró stelt hem voor aan de surrealistische groep. Dalí vindt André Breton en ...... aan Gala, zijn toekomstige vrouw en muze (destijds getrouwd met Paul Eluard). Hij sloot zich aan bij de surrealistische beweging in 1929. Dali is geïnteresseerd in Freuds psychoanalytische theorieën en definieert zijn "paranoïde-kritische" methode. In die periode schilderde hij dromerige en spookachtige ruimtes bevolkt door symbolische elementen: zachte klokken, krukken, fantastische dieren, verwrongen karakters. Dalí neemt na zijn uitsluiting in 1934 nog steeds deel aan surrealistische demonstraties en tentoonstellingen. Dalí voert op zijn eigen manier verschillende beroemde werken uit, zoals het Angelus de Millet, en geeft er verschillende versies van. Breton noemt hem "Avid Dollar"!
Na de Spaanse burgeroorlog raakte hij politiek betrokken in het voordeel van Franco. Vanaf de jaren 1940 verklaarde hij dat hij de werkelijkheid wilde benaderen en terugkeerde naar een meer klassieke picturale uitdrukking, terwijl hij nog steeds zijn persoonlijke fantasie in zijn werken drukte.
De terugkerende thema's in zowel zijn geschilderde werk als het gegraveerde werk zijn vrouwen, seks, religie, veldslagen. Dalí wordt gedurende zijn hele carrière tentoongesteld in eigenzinnige shows, waarbij hij kunst en leven vermengt en zichzelf voortdurend opvoert. Na tien jaar hard werken opende Dalí zijn eigen museum: in 1974 vond de inhuldiging plaats van het Teatro Museo Dalí. Dalí's laatste passie was "stereoscopische" schilderkunst (1975) en in 1978 presenteerde hij zijn eerste "hyperstereoscopische" werk in New York.
Dalí, die zichzelf "kannibaal", "megalomaan" en "perverse polymorf" noemde, sterft in 1989 in Barcelona (Spanje).

Het Teatro Museo Dalí, ingehuldigd in 1974 en gebouwd op de overblijfselen van het oude stadstheater van Figueres, wordt beschouwd als het laatste grote werk van Salvador Dalí. Alles erin is bedacht en ontworpen door de kunstenaar met als doel de bezoeker een ware beleving te bieden en hem mee te nemen in zijn boeiende en unieke wereld.

Voor de uitgave van de affiches ter gelegenheid van de inhuldiging van het museum, selecteerde Dalí enkele van de mooiste thema's van zijn twee reeksen etsen "Las doce tribus de Israel" (1973) en "Después de 50 años de surrealismo" ( 1974).