Gene en trots vechten om voorrang in het hoofd van een moeder...

Dag lieve moeder, 

Misschien werd je nieuwsgierig door de titel. Waar ik graag met je over zou willen praten is het volgende. Het is een moment dat veel moeders meemaken en herkennen. Maar ook een moment waar nauwelijks over gesproken (kan) worden.

Je maakt de bedden op of leegt de wasmand. Plotseling valt je oog er op. Het beddengoed is "anders". Het ondergoed of de pyjamabroek is "anders" dan voorheen. Even sta je aan de grond genageld. Hoe moet je hier op reageren? Moet je überhaupt wel reageren? Wat moet je doen?

Niet het onderwerp waar je snel over in gesprek gaat met je eigen moeder of een hartsvriendin. Ik ben ervaringsdeskundige. Met mij kun je vrijuit spreken over wat je vragen zijn en wat je bezig houdt in dit opzicht. 

Patrick.